Zupełnym przeciwieństwem zbiorowiska wrzosu i bliźniczki psiej trawki jest wilgotna łąka ostrożeniowa, rzucająca się w oczy w okre­sie kwitnienia ostrożnia łąkowego, który niekiedy osiąga 1,5 m wy­sokości. Prócz niego rośnie tam wiele okazałych i pięknie kwitną­cych roślin. Niekiedy całe dywany tworzą kwitnące storczyki, a głów­nie pospolity storczyk szerokolistny. Koło Łososiny Dolnej na łą­kach ostrożeniowych masowo występuje bobrek trójlistkowy i dość rzadka w Polsce bagnica torfowa. Tereny otwarte Ziemi Sądeckiej zamieszkuje fauna mniej bogata w gatunki w porównaniu z lasami, są to jednakże przeważnie zwie­rzęta nie spotykane w lasach, dzięki czemu świat zwierzęcy tego regionu jest niezwykle urozmaicony. Wśród ssaków przeważają drobne owadożerne i gryzonie, znacz­nie rzadziej napotkać możemy przedstawicieli rzędu drapieżnych. Najczęściej bytuje tu wszędobylska ryjówka aksamitna, której na górskich łąkach i halach towarzyszy znacznie rzadsza ryjówka ma­lutka. Ryjówki chętnie osiedlają się na łąkach i na pastwiskach, uni­kają jednak pól uprawnych, prawdopodobnie ze względu na wię­kszą intensyfikację zabiegów agrotechnicznych. Obok ryjówek naj­bardziej charakterystycznym gatunkiem łąk, pastwisk i polan gór­skich jest kret, który rozprzestrzenił się tak dalece, że spotkać go można nawet na polanach szczytowych w najwyższych partiach Beskidu Sądeckiego. Wśród gryzoni we wszystkich środowiskach liczebnością wyróżnia się polnik zwyczajny. Mniej pospolicie i nie wszędzie występują polnik bury, mysz polna i darniówka zwyczajna. Uprawy rolne położone w pobliżu domostw i zabudowań gospo­darczych penetruje chętnie mysz domowa, podmokłe zaś łąki opa­nowuje najczęściej mysz polna i nornica ruda. Tereny otwarte za­siedla również karczownik, będący na Ziemi Sądeckiej najgroźniej­szym obok zająca szkodnikiem sadów. Ssaki drapieżne reprezentuje łasica i kuna domowa. Na polach i łąkach znacznie rzadziej spotkać możemy tchórza, który chętniej zamieszkuje tereny zabudowane. W poszukiwaniu zdobyczy obsza­ry łąk i pól chętnie penetrują lis i borsuk. Awifauna omawianych środowisk składa się z niezbyt dużej licz­by gatunków, które jednak doskonale przystosowały się do byto­wania w tych biocenozach. Spotykamy tu kilka ptaków łownych, wśród których najliczniej reprezentowana jest kuropatwa. Liczeb­ność tego gatunku szacuje się na ok. 1000 osobników. Należy jed­nak podkreślić, iż wahania ilościowe pod wpływem warunków at­mosferycznych są znaczne i liczebność populacji z roku na rok może ulegać zmniejszeniu o połowę. Innym gatunkiem łownym, sztucz­nie utrzymywanym przez stałe zasilanie pogłowia wyhodowanymi w niewoli osobnikami, jest bażant. Szacuje się, iż jego sądecka po­pulacja osiąga ok. 500 osobników. Wśród ptaków zamieszkujących łąki, pastwiska i zarośnięte sady wyróżnia się charakterystycznym głosem derkacz. Osobliwością tego gatunku jest jego niezwykła czujność i niechęć do latania. Wzbija się w powietrze zmuszony ostatecznością i nawet niewielu wytrawnych ornitologów widziało go w naturze, choć należy przecież do pospolitych u nas gatunków. Łąki i pastwiska, zwłaszcza porośnięte kępami krzewów, stały się ulubionym środowiskiem wielu gatun­ków drobnych ptaków śpiewających. Do najpospolitszych miesz­kańców tych siedlisk na Ziemi Sądeckiej zaliczyć możemy gąsiorka, pokrzewkę cierniówkę, świergotka łąkowego i pokląskwę. Herpetofauna łąk i pastwisk odznacza się dość znacznym bo­gactwem gatunków. Ulubionym siedliskiem padalca są podgórskie łąki, nasłonecznione zaś murawy kserotermiczne chętnie zamiesz­kują inne jaszczurki – zwinka i żyworódka. W tym samym siedlisku najczęściej zobaczyć możemy także gniewosza. Górskie hale i pastwi­ska zasiedla żmija oraz coraz liczniejsza w miarę wzrostu wysokości nad poziom morza – jaszczurka żyworódka. Płazy we wszystkich wymienionych siedliskach reprezentuje ropucha. Łąki i pola za­mieszkują też chętnie dwa krajowe gatunki żab „brunatnych”: mo­czarowa i trawna. Zbiorowiska nieleśne zajmuje różnorodny świat bezkręgowców. Szczególnie korzystnie wyróżniają się pod tym względem mura­wy kserotermiczne, które są siedliskiem większości po­łudniowych, ciepłolubnych gatunków owadów, stwierdzonych na Ziemi Sądeckiej. Murawy takie, na ogół intensywnie wypasane, porastają najczęś­ciej strome, nachylone ku południowi skłony wzgórz. Zobaczyć je możemy w odlesionej dolinie Popradu, w okolicach Muszyny i Rytra, a także w okolicach Tylicza. Miejsca te stanowią swego rodzaju wy­spy wśród innych typów siedlisk i dla ciepłolubnych gatunków drob­nych zwierząt stanowią punkty tranzytowe w ich dalszym rozprze­strzenianiu się na północ, ku przedpolu naszych Karpat, gdzie w wielu regionach zachowały się siedliska kserotermiczne z bogatą roślin­nością o charakterze stepowym. Murawy kserotermiczne urzekają obserwatora bogactwem i różnobarwnością flory i fauny. Wśród wielobarwnych kobierców kwiatów fruwają nie mniej barwne motyle. Na Ziemi Sądeckiej w takich środowiskach zobaczyć możemy niepylaka mnemozynę, pazie -żeglarza i królowej, wiele kolorowych rusałek, a także mnóstwo drob­nych gatunków motyli. Wśród kwiatów uwijają się pracowicie roz­maite gatunki błonkówek z rodziny pszczołowatych i muchówek z rodziny bzygowatych, większość bowiem gatunków roślin w zbio­rowiskach kserotermicznych należy do roślin owadopylnych. Ty­powym przedstawicielem fauny chrząszczy jest tu metalicznie zie­lony, nie latający ryjkowiec Eusomus ovulum. Gatunek ten jest ewe­nementem wśród owadów, w jego bowiem populacjach nie spoty­kamy samców. Samice rozmnażają się partenogenetycznie, tzn. złożone przez nie jaja rozwijają się bez zapłodnienia.